در حمایت از  قیام مردم ایران

قیام اخیر مردم ایران، از اعتراض به قتل دولتی مهسا امینی آغاز شد و به سرعت به یک قیام(خود بخودی) انقلابی فراروئید. این قیام، در مرحله آغازین قرار دارد و تاکنون به هدف اول خود، بیداری جامعه، رسیده است.
قیام اکنون در مرحله تداوم و پایداری است. در مرحله بیداری، قیام‌کنندگان می‌باید هدف خود از قیام علیه جمهوری اسلامی را به گوش همه‌ی مردم و هم‌چنین حاکمیت می‌رساندند. این کار را آنها با طرح شعارهایی نظیر "حجاب بهانه است، اصل نظام نشانه است." به سرانجام رساندند. زمانی که قیام‌کنندگان مطمئن شدند پیام‌شان به گوش همه‌ی مردم و هم‌چنین حاکمیت رسیده است، در تداوم قیام و برای پایداری آن، لازم بود قیام را یک گام به جلو ببرند و آنرا تقویت کنند. این پیام را نیز با آگاهی کامل انقلابی و طرح شعارهایی از قبیل "ما تماشگر نمی‌خوایم، به ما ملحق شوید"، "ایرانی با غیرت، حمایت حمایت"،  به گوش همه‌ی مردم رساندند. در پی آن، بخش‌های وسیع‌تری به قیام پیوستند. اما هنوز این پروسه کامل نشده و  قیام به اندازه کافی تقویت و پُرجمعیت نشده است که بر ترس آنهایی که هنوز تماشگر هستند، چیره شود و به بخش‌های کارگری فشار بیاورد، از قیام حمایت کنند و با اعتصاب به آن به پیوندند و زمینه را به اتفاق برای اوجگیری قیام مهیا کنند.
تردیدی نیست، برای تقویت قیام در این مرحله، به یک رشته اقدامات و تاکتیک‌های نمادین نیاز است که موجب هراس و تزلزل در نیروهای سرکوبگر  و موجب ریزش آنها شود. این اقدامات، شامل آتش زدن نمادهای سرکوب، ایدئولوژی و تبلیغاتی جمهوری اسلامی و حمله به مراکز سرکوب و ایدئولوژی آن با کوکتل مولوتف، شعار در شب از پنجره خانه‌ها و پشت بام‌ها، شعارنویسی، بویژه بروی دیوار مراکز سرکوب و ایدئولوژی حاکمیت است. در قیام اخیر، به مجموعه این اقدامات، رنگ کردن حوض میادین و پارک‌ها به رنگ خون، ایجاد مانع، بویژه با برافروختن آتش برسر راه نیروهای سرکوبگر، ایجاد راهبندان‌های مصنوعی با اتومبیل و بوق زدن‌های ممتد، افزوده شده است. برخی از این اقدمات، مانند بوق زدن‌های ممتد، نیروهای سرکوبگر را بشدت عصبی و دست پاچه کرده است، تا حدی که در موارد متعدی اقدام به تخریب ماشین‌ها کردند و با شلیک مستقیم به رانندگان، موجب مرگ و زخمی شدن چند تن از آنان شدند.  

مورد بعدی که می‌تواند جمهوری اسلامی را خلع سلاح کند، فریاد میلیون‌ها نفر در کشور است که باید در همراهی با اعتراضات خیابانی از پنجره و بام‌های خانه‌ها طنین انداز شود. تمام تلاش جمهوری اسلامی این است که به حامیان و نیروهای سرکوبگرش نشان دهد که قیام‌کنندگان اقلیتی کوچک هستند و از خارج رهبری می‌شوند. از این رو، حمایت میلیون‌ها نفر از قیام، همسوئی و همدلی آشکار آنها با توده های بپاخاسته بسیار مهم است.  
در صورت اجرای موفقیت آمیز این تاکتیک و حمایت و همراهی مردم در این مرحله، شرایط روانی و اجتماعی برای ورود به مرحله اوجگیری (تظاهرات میلیونی و اعتصابات عمومی سیاسی) فراهم می‌شود‌.

بقای قیام نیازمند ایجاد سازمان و رهبری برای ادامه مسیر است. در این مرحله، شرایط برای سازماندهی و ایجاد رهبری فراهم می‌شود. اگر سازوکار این مرحله، به درستی انجام گیرد، مسیر برای پیروزی هموار می‌گردد.
برای آنکه این قیام به سرنوشت قیام پنجاه و هفت دچار نشود و پیروزی آن تضمین گردد، مردم باید رهبری قیام را از میان خود انتخاب کنند. امریکا و متحدان غربی‌اش، که آخوندها را به قدرت نشاندند و در چهل و سه سال گذشته به بقای حکومت آنها کمک کردند، مترصد هستند سر بزنگاه، زمانی که جمهوری اسلامی رفتنی شد، با زور تبلیغات و پول، کسی را که منافع آنها را در ایران و در منطقه نمایندگی می‌کند،  به رهبری قیام برگزینند و انقلاب را بار دیگر با نام انقلاب به شکست بکشانند. در صورت چنین اتفاقی،  انقلاب و تغییرات دمکراتیک و خواسته‌های برابری‌طلبانه و عدالت‌جویانه مردم، برای پنجاه سال دیگر به تعویق خواهد افتاد.  

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)، به شما زنان و مردانی که با شجاعت و از جان گذشتگی و با آگاهی پای به میدان مبارزه با جمهوری اسلامی گذاشته‌اید، درود می‌فرستد. ما اعضای کانون، در سال پنجاه و هفت، جوان و به سن و سال شما بودیم. با آگاهی کامل به خطراتی که بر سر راه‌مان بود، پای به میدان مبارزه با رژیم سلطنتی گذاشتیم. اما انقلاب را از ما ربودند و آن را به انحراف کشاندند. شما نباید اجازه چنین کاری را بدهید. خود را سازمان دهید و رهبری را از میان خود برگزینید. نگذارید که آمریکا و متحدان‌ اروپای‌اش این خلاء را پُر کنند.
بعد از پیروزی، برای تثبیت انقلاب، به برنامه نیاز دارید. بدون برنامه، به خواسته‌های‌تان نخواهید رسید و قادر به تشکیل یک نظام دمکراتیک، برابری‌طلبانه و عدالت‌جویانه در ایران نخواهید بود. نگذارید تاریخ تکرار شود و دیگران که هیچ نقشی در انقلاب شما نداشته‌اند، برای شما برنامه ریزی کنند و استبداد دیگری را حاکم کنند.

در راهی که برگزیده‌اید، پیروز باشید. ما نیز هرکاری که نیاز باشد و از ما برآید، برای پیروزی انقلاب انجام خواهیم داد. ما با شما و در کنار شما هستیم و دل و جان‌مان با قیام  است. 

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
۲٢ اکتبر ٢٠٢٢ برابر با ٣٠ مهر ١٤٠١